پایگاه تحلیلی خبری شعار سال

پیروز حناچی، شهردار پیشین تهران گفت: هم اکنون در کشور‌های پیشرفته و شهر‌های بزرگ دنیا، متولی شهرها، شهرداری‌ها شده اند. به این معنا که اداره امور شهر، اعم از آموزش و بهداشت و تأسیسات زیربنایی و حتی امنیت، توسط شهرداری انجام می‌شود و به همین دلیل مالیات‌های محلی که در شهر‌ها از مردم شهر اخذ می‌شود در اختیار شهرداری قرار می‌گیرد. در ایران، اما حتی امکانش هم نیست که ما به دولت بگوییم اداره شهر به مفهوم واقعی و دقیقش را به شهرداری بسپارد. در ایران حتی نمی‌پذیرند که مالیات محلی کامل در اختیار شهرداری قرار گیرد.

مرتضی طلایی با بیان اینکه غلبه سیاست بر اداره کشور جز هزینه کردن از جیب مردم عایدی ندارد، معتقد است؛ چه بخواهیم، چه نخواهیم انتخاب شهردار در همه دوره‌ها سیاسی بوده و فقط شکل آن فرق داشته است.

تهران شهری است که در کمتر از نیم‌قرن چند برابر شده و در پهنا و ارتفاع ظرفیت‌های خود را به مصرف رسانده است. جمعیت قریب به ۹ میلیون نفری تهران که در شهری انباشته صبح را به شب می‌رسانند عرصه را بر خود تنگ می‌بینند. از تنگناهای معیشتی که بگذریم فضا هم بر شهروندان تنگ‌شده است. توصیف ساده فضا این است که از سه بعد انسان، مکان و زمان تشکیل‌شده است.

تهران شهری است که در کمتر از نیم‌قرن چند برابر شده و در پهنا و ارتفاع ظرفیت‌های خود را به مصرف رسانده است. جمعیت قریب به ۹ میلیون نفری تهران که در شهری انباشته صبح را به شب می‌رسانند عرصه را بر خود تنگ می‌بینند. از تنگناهای معیشتی که بگذریم فضا هم بر شهروندان تنگ‌شده است. توصیف ساده فضا این است که از سه بعد انسان، مکان و زمان تشکیل‌شده است.در فضای شهر تهران حداقل در میان‌مدت از این سه در دو بعد دیگر نمی‌توان مداخله جدی کرد: نه می‌توان جمعیت میلیونی که از اقصی نقاط کشور به جبر معیشت به پایتخت جذب‌شده‌اند را از آن جدا کرد و نه از عرصه زمین و ارتفاع شهر چیز زیادی باقی‌مانده که آن را به سرانه‌های عمومی بازگرداند.